Biraz umuttan bahsetmek isterim vaktiniz varsa. Tükenebilirliği üzerine yaptığım uzun araştırmalar sonucu hala burada, içimde bir yerlerde duruyor ve galiba yalnızca bir gece önce farkına varabildim. Geç olsun güç olmasın dediklerinden.
Yeniden keyifli günlere uyanışımı bilemiyorum nasıl kutlasak. Bir yerden başlamak gerektiği konusunda haklıydım, hiç bitmeyeceği konusunda bir o kadar haksız. Kabul etmek büyümekten geliyor.
Şimdilerde içinde bulunduğum şehrin bugüne kadar farkındalık yaratmayan yanlarını keşfediyorum. Her bir sokağın ondan ibaret olmayışını mesela. Adımlar daha bir sağlam gibi.
Aklıma takılıyor bunca zaman değil de neden şimdi. Sorgulamıyorum. Bazen insan bulaşık yıkarken olması gerekenden daha derin şeyler düşünebiliyor. Olağan diyip geçmekte fayda görüyorum.
Hala da gerçekten anlayan insanların olduğu bir dünyada ne kadar yalnız olabiliriz ki diyorum. Kahve iki kişilik bir şeydir. Kahveyle mutlu olabilenler el kaldırsın.
Bahsetmiştim. Bir yolunu bulmam lazım geliyordu ve bir yolunu buldum. İyi haber, bu kez her nasılsa sonu görünüyor. Kötü haber yok sadece biraz daha yolumuz var.
Artık kabullenmiş oluşum belki de çokça bileni olmayan kıyıda köşede kalmış bir şarkının marifetidir. Çünkü öğrendim 'sabah beşten sonra evden çıkan kimse geri dönmemiştir'.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder